به رضای خدا رضا بودن
با تمام غریبه ها این جا
مهربان بودن، آشنا بودن
شکر یعنی که زیر چتر دعا
باز جاروکش حرم باشیم
در جوار کریم اهل البیت
دست و دل باز با کرم باشیم
شکر یعنی به دست مهر و وفا
گره از کار بسته وا کردن
با نشانی که روی سینه ی توست
خدمت خلق بی ریا کردن
شکر یعنی که با تمام وجود
به خلوص عقیده افزودن
مثل ایینه های پاک حرم
حرف دل با زبان یکی بودن
شعر یعنی همین که گفتی تو
اشهد انک تردّ سلام
خویش را بنگری بدون حجاب
در همان حال در حضور امام
شکر یعنی برای سرمه ی چشم
ذره ای از غبار فرش بگیر
گر که دلبسته ی زمین هستی
اوج تا آسمان و عرش بگیر
شکر تنها نباشد آن که سحر
بگذاری به خاک پیشانی
شکر یعنی پناه مردم باش
در گرفتاری و پریشانی
شکر یعنی که در حریم حرم
با خودت عشق آن چه هست آور
در حرم دلشکسته بسیار است
تا توانی دلی به دست آور
شکر یعنی به خانه ی فقرا
گاه گاهی چو ماه سر بزنی
شکر یعنی به آشیان یتیم
چون کبوتر همیشه پر بزنی
شکر یعنی اگر خطا کردی
توبه کن عذرخواه و نادم باش
لحظه ای غفلت از امام مکن
در حضور و غیاب خادم باش
شاید آن جا که می گذاری پای
پر و بال فرشته ای باشد
شاید اشکی که می چکد به زمین
نامه ای دل نوشته ای باشد
شکر یعنی که در کنار ضریح
چشم دل باز کن که جان بینی
شاید از پیش رو و بالاتر
جلوه ی صاحب الزمان بینی
(غفورزاده«شفق»)
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
